Η «αποσταθεροποίηση της χώρας» δεν είναι της ίδιας τάξης μεγέθους με τους «διεθνείς παρατηρητές», αλλά ανήκει στην ίδια χορεία των υπερβολών.
Χρόνια τώρα η κυβέρνηση πουλάει από τα πρωινάδικα το σχοινί με το οποίο τώρα την κρεμάνε.
Μπορε να υπάρχουν περίεργες λαδιές για τη διαβόητη «τηλεδιοίκηση», που θα αποκαλυφθούν σκαλίζοντας –έστω με λάθος σκεπτικό– το θέμα.
Η Ελλάδα δεν είναι Ουγγαρία, όπως καταχρηστικώς και με ελαφρότητα διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό επ’ ουδενί σημαίνει πως δεν πρέπει να μας προβληματίσει η ατραπός στην οποία η χώρα μπαίνει.
Ευτυχώς υπάρχει και ο θηριώδης επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης και μαθαίνουμε κάποια πράγματα για τον κ. Κασσελάκη.
Ποιον κοροϊδεύουν και, κυρίως, τι ελπίζουν να κερδίσουν από αυτήν την επικοινωνιακή λαθροχειρία με τα Τέμπη;
Είναι βασικό το ερώτημα που απαξίωσε ο πρωθυπουργός, αν δηλαδή οι πολιτικοί μας έκαναν λεφτά από «αστακοκάραβα ή βιντζότρατες ή οτιδήποτε άλλο».
Είναι βασικό το ερώτημα που απαξίωσε ο πρωθυπουργός, αν δηλαδή οι πολιτικοί μας έκαναν λεφτά από «αστακοκάραβα ή βιντζότρατες ή οτιδήποτε άλλο».
Με τα κυβερνητικά παιχνιδάκια με τους θεσμούς σωρεύεται καχυποψία, η οποία γίνεται οργή και καταλήγει σε Δεκέμβρηδες του 2008.
Πόσο κοστίζει σε μεροκάματα, μηχανήματα, υλικά, χαμένες εργατοώρες των εποχούμενων το σκάψιμο και ξανασκάψιμο των δρόμων;
Στον χυλό του (χωρίς σοβαρή ανάγνωση της πραγματικότητας) αντιμητσοτακισμού προστέθηκε και ο χυλός τού «σας αγαπάω όλους και δεν θα σας προδώσω ποτέ».
Το μυστικό δεν είναι αν τα ξένα ΑΕΙ που θα έρθουν στην Ελλάδα θα είναι μη κερδοσκοπικά ή αν θα είναι επιχειρήσεις. Το θέμα είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Η κυβέρνηση τα πέρασε αβρόχοις ποσίν όσα έγιναν στην Επιτροπή για τις υποκλοπές, γι’ αυτό επιβράβευσε τον πρόεδρό της κάνοντάς τον πρόεδρο στη δεύτερη «δύσκολη» επιτροπή για τα Τέμπη.
Έχουμε μία ανεξάρτητη αρχή, ένα Συνήγορο, μια γενική γραμματεία (με ένα σκασμό γενικές διευθύνσεις από κάτω), συν μία Διυπηρεσιακή Μονάδα Ελέγχου Αγοράς. Μόνο προκοπή στα ράφια δεν έχουμε…
Το θέμα της ακρίβειας απασχολούσε πάντα τα ελληνικά νοικοκυριά, αλλά ως θέμα συζήτησης και όχι κάποιας αντίδρασης.
Καλά κάνει η Ιερά Σύνοδος και αποτραβιέται από την πολλή συνάφεια με τους πολιτικούς και την πολιτική.
Πίσω από τα ωραία λόγια για τη «διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς» μπαίνει ένας νέος φόρος υπέρ τρίτων.
Δεν υπήρχε ζήτηση για BBC, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 άνοιξαν τα ραδιοκύματα, και δεν υπάρχει σήμερα ζήτηση για ανώτατη παιδεία. Αντιθέτως, είναι τεράστια η ζήτηση για «χαρτιά», ακόμη και από τα υπάρχοντα κρατικά πανεπιστήμια.
Και άλλα...
Money
«Η αγροτική χρήση ανέρχεται στο 86% του προσφερόμενου νερού στην Ελλάδα (η οικιακή στο 11% και η βιομηχανική στο 3%). Από αυτό το σύνολο του 86%, η Θεσσαλία αποσπά τη μερίδα του λέοντος, το 25% της αγροτικής και το 21,7% της συνολικής ζήτησης».
Tech & Innovation
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υφίσταται αυτός ο καθοριστικός για τη διαφάνεια ανταγωνισμός των εξουσιών.
Editor's Picks
Τα μυστήρια της ακρίβειας στη χώρα, ίσως λόγω μακροημέρευσής των, ευκόλως εξηγούνται. Η διαλαλούμενη φθήνια, όχι…
Σχηματοποιείται και η θεωρία του αυταρχισμού: αμφισβητείται η ανάγκη ύπαρξης Ανεξάρτητων Αρχών· δικαιολογείται το «απόρρητο» υπό οποιεσδήποτε συνθήκες· προτείνονται προληπτικές υποκλοπές για λόγους διαφθοράς.
Δημιουργήθηκε εσχάτως μια παράδοση λογοκρισίας στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Δεν είναι λογοκρισία άνωθεν. Είναι λογοκρισία από τα κάτω και από τα πλάγια. Δεν είναι κρατική, αλλά ιδιωτική.
Η απόφαση του ΣτΕ για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς δεν δεν συνάδει με το πνεύμα των καιρών, την ανάγκη θωράκισης κατά της πανδημίας.
Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.