Στην Ελλάδα το κράτος είναι Θεός. Πρέπει, όμως, να είναι σαν τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης ο οποίος είχε «μόνο κανόνες και κανένα έλεος»;

Το 2016 τα ετήσια έσοδα του (ιδιωτικού μονοπωλίου) ΟΑΣΘ ήταν 56 εκατ. ευρώ. Το 2018 τα έσοδα (του κρατικού πλέον μονοπωλίου) μειώθηκαν στα 35 εκατομμύρια. 

Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων έδωσαν ανάσα ζωής στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία και κάποιο εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους. Ταυτόχρονα, χιλιάδες σπίτια ανακαινίστηκαν, ομορφαίνοντας τα κέντρα των πόλεων. 

Επειδή δεν αποκρατικοποιήσαμε ότι ανήκει στην αγορά (η παραγωγή σήμερα γίνεται απ’ όλους, ακόμη και με τα φωτοβολταϊκά των σπιτιών μας), είμαστε αναγκασμένοι να ιδιωτικοποιήσουμε αυτό που έπρεπε να ανήκει στο κράτος, το δίκτυο.

Η διάρθρωση της ελληνικής γραφειοκρατίας «είναι ένας γρίφος τυλιγμένος σε ένα μυστήριο, μέσα σε ένα αίνιγμα, αλλά πιθανώς υπάρχει ένα κλειδί. Το κλειδί αυτό είναι τα πολιτικά οφέλη».

Σε μια οικονομία που διψάει για χρήματα, η κυβέρνηση έχει κλειδώσει σε ένα συρτάρι 37 δισ. ευρώ, τα οποία μένουν ανενεργά.