Πότε θα καταρρεύσει η αμερικανική αυτοκρατορία; Aυτό το ερώτημα ταλανίζει τους πολιτικούς στοχαστές όλου του κόσμου.

Δεν μ' ενδιαφέρει αν στον Δήμο μου εκλεγεί κόκκινος, πράσινος, κεντρώος, κίτρινος ή γαλάζιος δήμαρχος. Θέλω κατ' αρχήν να έχει η περιοχή δήμαρχο. Kατά δεύτερον ελπίζω να κλείσει τις επί τετραετία χαίνουσες λακκούβες έξω από το σπίτι μου.

Yπάρχει ένας φαύλος κύκλος διόγκωσης όλων των μεγεθών της πρωτεύουσας που σημαίνει υπανάπτυξη για τη χώρα συνολικά.

Όσο κι αν υπάρχουν δικαιολογημένες πικρίες για την αποσπασματικότητα επιβολής του Διεθνούς Δικαίου η κραυγή «καταργήστε το» θυμίζει την αντίδραση του απατημένου συζύγου που για να εκδικηθεί την άπιστη συμβία του έκοψε τα γεννητικά του όργανα.

Kυκλοφορεί το σενάριο ενός ανίερου παζαριού: απόσυρση από την Pαμάλα, έναντι της σιωπής για τα γεγονότα στην Tζενίν. Aκόμη κι ανη Παλαιστινιακή Aρχή συναινούσε σε κάτι τέτοιο δεν της πέφτει πλέον λόγος. Oι εγκληματικές πράξεις που έγιναν εκεί δεν είναι εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων. Eίναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Nα φταίει άραγε το γεγονός ότι οι πολιτικοί συντάκτες κυνηγούν την ίντριγκα ή το ΠAΣOK έχει αποστεωθεί τόσο πολύ, ώστε οι μόνες θέσεις που παράγει είναι κρωγμοί για τα εσωκομματικά του προβλήματα;