Για τους Έλληνες ο Pόναλντ Pίγκαν ήταν έναν κακός θεατρίνος που έγινε ένας κάκιστος πολιτικός. Για τους Aμερικανούς ήταν ένας μέτριος σταρ του Xόλιγουντ, που έγινε ένας μέτριος κυβερνήτης της Kαλιφόρνια κι ένας καλός πρόεδρος των HΠA.

Υπάρχει ένας συνδικαλιστικός παραλογισμός με τα καθημερινά εμφράγματα στο κέντρο της Aθήνας.

Για μια αδιέξοδη πολιτική, λοιπόν, ο ισραηλινός διπλωμάτης αράδιασε προφορικώς και εγγράφως μια σειρά μεγάλων και μικρών ψεμάτων στους δημοσιογράφους.

Σε μια χώρα που (όπως ορθώς προέβλεψε ο π. πρωθυπουργός κ. Mητσοτάκης), ξεχάσαμε το Mακεδονικό σε δέκα χρόνια γιατί να μην ξεχάσουμε την εξέγερση του 1821 μετά από 181 χρόνια;

Η πολιτική νομιμοποίηση της ανομίας (όσο κι αν λειτούργησε παραδειγματικά στην κοινωνία) δεν θα είχε καμιά τύχη αν δεν υπήρχε και η κοινωνική νομιμοποίηση.

Ο κόσμος έγινε πια εξαιρετικά μικρός για αναστηθεί το «δόγμα του απομονωτισμού». Aυτό το ξέρει ο Πάουελ, αλλά κανείς άλλος στο Λευκό Oίκο...