Το δεδομένο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ότι τα καιρικά φαινόμενα γίνονται «θεομηνίες» επειδή οι άνθρωποι εκτείνονται όλο και περισσότερο στον χώρο.

Τίποτε στη ζωή δεν είναι ακίνδυνο και τίποτε δεν είναι τσάμπα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν πρώτα οικολόγοι και οικολογούντες που μετατρέπουν το κίνημα σε μια στείρα άρνηση κάθε οικονομικής προόδου.

Μια ημικρατική εταιρία ρυπαίνει. Το αρμοδιο όργανο του κράτους βάζει πρόστιμο αλλά οι υπουργοί το σβήνουν με το αιτιολογικό ότι δεν ευθύνεται η εταιρία, αλλά το ... κράτος.

Τρία χρόνια μετά και με πολλή κυβερνητική αδιαφορία, η πυρκαγιά στο εργοστάσιο ανακύκλωσης σιγοκαίει ενώ ανάβουν καινούργιες...

Tο κοινωνικό σύνολο δεν πληρώνει τις εξωτερικότητες μιας οικονομικής πράξης (ρύπανση κ.λπ.), αλλά εκείνος που επωφελείται από αυτή.

Η οικολογική τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει ιστορία.