Αν ξεκινήσει η λογοκρισία με βάση κάποιον κίνδυνο –όσο σαφής και παρών να είναι–, δεν έχει τελειωμό.

Και η υπερμαχητική και η υπερανεκτική Δημοκρατία την ελευθερολογία έχουν στο στόχαστρο....

Η δικαστική περιπέτεια του δημοσιογράφου κ. Στρατή Μπαλάσκα διότι αποκάλεσε έναν γυμνασιάρχη «νεοναζί», παρόλο που ο μηνυτής του δήλωνε «θιασώτης της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας».

Οι γκρίζες περιοχές αδιαφάνειας είναι εύφορες για θεωρίες συνωμοσίας.

Η βλακεία είναι διάχυτη στον κόσμο, και η ποινικοποίησή της δεν βοηθάει. Η δε επιλεκτική δίωξή της ενισχύει τις θεωρίες συνωμοσίας. 

Υπάρχει ένα σύστημα που εντοπίζει τις επιδημίες, εν τη γενέσει τους, συλλέγοντας δεδομένα από «ανοιχτές πηγές», αλλά για να δουλέψει χρειάζεται ελευθερία λόγου...

Αντί να σεβόμαστε το πρόσωπο που εκφέρει λόγο (δεν το προπηλακίζουμε, δεν το δικάζουμε, δεν το υβρίζουμε κ.λπ.) δηλώνουμε ότι «όλες οι απόψεις είναι σεβαστές», είτε είναι σοβαρές είτε απλές μπούρδες.

Πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση πρώην πρωθυπουργός οδηγεί στα δικαστήρια δημοσιογράφο και πετυχαίνει την καταδίκη του.

Το θέμα με την αφίσα για τις αμβλώσεις στο μετρό είναι αν δημόσιοι οργανισμοί μπορούν ή πρέπει να διευκολύνουν την κυκλοφορία fake-olds.

Άπειρη νομοθετική ανοχή ακόμη και στον ρατσιστικό λόγο, αλλά ουδεμία υποχρέωση να δοθεί βήμα γι' αυτόν...