Το μηδέν και το άπειρο του διαλόγου
Ο διάλογος είναι κάτι εύπεπτο και συγκινεί την ελληνική κοινωνία.
Ο διάλογος είναι κάτι εύπεπτο και συγκινεί την ελληνική κοινωνία.
Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε μόνο από τα σκάνδαλα των πολιτικών. Χρεοκόπησε από το μεγάλο τους σκάνδαλο: το χουβαρνταλίκι με τα λεφτά των άλλων.
Έχουμε μια διπλή αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα. Και του τυπικού (σχολείο) και του άτυπου (πολιτικές, κοινωνικές οργανώσεις κ.λπ.).
Η ιστορία διδάσκει ότι όποτε οι φιλόσοφοι αναμείχθηκαν με την εξουσία, σε κακό τους βγήκε. Και στους ίδιους και στη φιλοσοφία.
Δεν είναι κάπως υποκριτικό να ενοχλούμαστε από την κατάληψη των μελαψών, ενώ τα πανεπιστήμιά μας είναι κάθε χρόνο υπό κατάληψη από άλλες μειοψηφίες που φορούν μαύρα;
Για τα πραγματικά πανεπιστήμια υπάρχει μια προϋπόθεση. Κάποιος πρέπει να τα πληρώνει.
Τελικά, υπάρχει ελπίδα. Ακόμη και σ' αυτόν τον ερειπιώνα που ευφημίζουμε ως ελληνικό πανεπιστήμιο. Ζωντανά κύτταρα που μπορεί να δώσουν προοπτική. Αρκεί να γίνουν ο κανόνας...
H πανεπιστημιακή κοινότητα, ως συλλογικότητα, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τα πιο απλά προβλήματα και απλώς καταγγέλλει.
Τα πανεπιστήμια ιδρύθηκαν για να καλλιεργούν τον ορθό λόγο. Στην Ελλάδα αυτός ο στόχος ακόμη δεν επιτεύχθηκε.
Αυτό που προτείνει η ΠΟΣΔΕΠ είναι ο συντηρητισμός του υπάρχοντος αποτυχημένου μοντέλου.
Οι νησίδες αριστείας στα ΑΕΙ είναι διαρκώς πλημμυρισμένες από τα νερά της αναξιοκρατίας, του νεποτισμού και της διαρκούς συναλλαγής με τους συνδικαλιστές των κομματικών νεολαιών.
Που χάνονται πάνω από ένα εκατομμύριιο ώρες διδασκαλίας κάθε εβδομάδα;
Aπό τα ελληνικά ΑΕΙ δεν λείπουν τα λεφτά. Αλλα λείπουν· η οργάνωση, το μεράκι και η δουλειά ενός μεγάλου μέρους των διδασκόντων.
Τα δικά μας ΑΕΙ είναι άγνωστο πόσους «ολοκληρωμένους ανθρώπους» βγάζουν, αλλά είναι γνωστό και πόσους ανέργους παράγουν.
Εντυπώσεις από τον περίγυρο της 75ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης...
Οποιοσδήποτε κεντρικός σχεδιασμός δεν πρόκειται να λύσει ποτέ τα προβλήματα της Παιδείας.
Κάθε χρόνο έχουμε ένα 1989 για την παιδεία κι εμείς επιμένουμε ότι το σοβιετικό σύστημα απλώς πρέπει να αλλάξει παραμέτρους.
Στην παιδεία ένα μόνο δεν δοκιμάσαμε. Την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων. Ηρθε ο καιρός της.
Η Ελλάδα έχει την καλύτερη αναλογία δασκάλων προς μαθητές στον δυτικό κόσμο. Τι, στην ευχή, έχουν τα δικά μας σχολεία και μονίμως εμφανίζονται κενά;
Ο ξυλοδαρμός ενός καθηγητή της Λαχώρης από ισλαμιστές αναδεικνύει παραλληλίες με τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Φτάσαμε στον έσχατο παραλογισμό: προκειμένου να μην έρθει ένας καθηγητής σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, η πολιτεία θα πάψει να αναγνωρίζει το 27ο καλύτερο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ!