Ολόκληρη η εκπαιδευτική ιδεολογία του '68 θεμελιώνεται στην ιδέα του ξεπεράσματος, της "αυτοκαταστροφής" των κατεστημένων γνώσεων.

Οι πανελλήνιες εξετάσεις έχουν πάψει εδώ και πολλά χρόνια να εξετάζουν οτιδήποτε. Εχουν γίνει ένα σύστημα που απλώς βάζει ποσοστώσεις για να κόβεται η υπερβάλλουσα ζήτηση για θέσεις στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.

Το άσυλο δεν προστατεύει πια την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια. Περισσότερο προστατεύει τα πανεπιστήμια μην τυχόν και τρυπώσει καμιά καινούργια ιδέα σ' αυτά...

Το πιο επικίνδυνο δεν είναι η επιστροφή σε ένα παρωχημένο παρελθόν με την απόσυρσησ του βιβλίου της κ. Έρσης Σωτηροπούλου «Ζικ - ζακ στις νερατζιές». Είναι η έλλειψη λογικής που διέπει μια δικαστική απόφαση.

Το πιο θλιβερό στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι πλέον τα φαινόμενα βίας των μειοψηφιών. Αυτά τα συνηθίσαμε. Είναι η έκλειψη του ορθού λόγου σε χώρους οι οποίοι στον υπόλοιπο κόσμο είναι ναοί του ορθού λόγου.

Μια εθνικιστική μπαρούφα από το internet νομιμοποιήθηκε στην ελλγηνική Βουλή από τον υπουργό παιδείας.

Η εφαρμογή των νόμων μιας δημοκρατικής κοινωνίας εξαρτάται από τα κέφια κάθε κοινότητας;

Δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχει ελληνικό ΑΕΙ ή ΤΕΙ που το όνομά του μεταφράζεται σε πόθο των νέων παιδιών να μάθουν εκεί.

Χρόνο με τον χρόνο οι καταλήψεις αυτονομούνται των αιτημάτων για την Παιδεία

Η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να αναθεωρήσει το άρθρο 16, αλλά δεν έχει καταθέσει πρόταση.

Το άρθρο 16, όχι μόνο δεν βοηθά το δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά μακροχρόνια ευνοεί την ιδιωτική εκπαίδευση.

Το πρόβλημα είναι πως τα ελληνικά ΑΕΙ δεν προσφέρουν καν εκπαίδευση, εξ ου και η μεγαλύτερη ανεργία πτυχιούχων στην Ευρώπη -ρεκόρ που πετύχαμε χωρίς τα «τρισκατάρατα» ιδιωτικά ΑΕΙ.

Η νέα εν Ελλάδι «αταξική κοινωνία» δεν θέλει αξιολόγηση ούτε μετά το πτυχίο.

Υπάρχει η αυξανόμενη παραβατικότητα ομάδων νέων και από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος αυξημένης καταστολής εκ μέρους των αρχών.

Κάποιοι, επιτέθηκαν κατά του Κοινοβουλίου επειδή για την άρση του ασύλου θα αποφασίζει ένα όργανο με περισσότερα από τρία μέλη;

Δεν είναι εύκολος ο δρόμος της αυτοτέλειας, ακόμη και όταν ξεπεραστούν οι παιδικές ασθένειες της αποκέντρωσης, διαφθορά, νεποτισμός κ.λ.π.

Το πρόβλημα των πανεπιστήμιων δεν είναι πρωτίστως πρόβλημα νόμων. Είναι κυρίως αποτέλεσμα ενός ριζωμένου παραλογισμού.

Αν εμφιλοχωρήσει στη συζήτηση ένα φανταστικό στοιχείο, όσα πραγματικά επιχειρήματα κι αν προστεθούν, πραγματικό αποτέλεσμα δεν προκύπτει.

Το πρώτο μάθημα των καταλήψεων είναι ότι οποιοσδήποτε μπορεί να παραβαίνει τον νόμο ατιμώρητα.

Δεν υπάρχει κανείς κίνδυνος από την ελευθερία ίδρυσης μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ. Δεν υπάρχει καν κίνδυνος από την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ο μόνος κίνδυνος είναι η πλήρης απαξίωση των δημόσιων ΑΕΙ.