«Φίμωσαν τον Πολ Μακάρτνεϊ και τον Μπρους Σπρίνγκστιν»;

Τα χρόνια της πολυποίκιλης κρατικής δίαιτας έφτασε η Αθήνα να έχει περισσότερα θέατρα από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη μαζί, ενώ δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ελληνική τέχνη, σε όλες τις μορφές της, θριαμβεύει στον κόσμο.

Ο καπιταλισμός για τον μέσο Ελληνα είναι ό,τι ο διάβολος στον Μεσαίωνα.

Αν η παρανομία για «ιερούς» σκοπούς δεν σταματήσει, τότε η παρανομία θα γίνει ο κανόνας και θα είναι πάντα και παντού μόνο για «ανίερους» σκοπούς.

Η ενιαία τιμή βιβλίου είναι απομεινάρι της κατεστημένης αδράνειας που έχει καθίσει στην χώρα σε κάθε τομέα και δεν την αφήνει να ανοίξει τα φτερά της.

Σε μια εποχή που όλοι γκρινιάζουν για αναδουλειές και απολύσεις, ουδείς θέτει θέμα απελευθέρωσης του ωραρίου των καταστημάτων.

Επειδή αυτή η χώρα παράγει περισσότερη ιστορία απ’ όση θα της επέτρεπε να γίνει βιώσιμη, θα πρέπει να την περιφράξουμε ολόκληρη και να δώσουμε στους αρχαιολόγους το κλειδί.

Πώς και με ποιους όρους πρέπει να παραχωρούνται μνημεία του πολιτισμού για εκδηλώσεις;

Αν γίνεται τόση φασαρία για τα 100.000 του ΕΚΕΜΕΛ πόση πρέπει να γίνει για τα 10 δισ. περικοπών που προβλέπει συνολικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας;

Για το «πλούσιο» έργο του ΕΚΕΜΕΛ υπάρχουν πολλά ερωτήματα. Για το «απαραίτητο» γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια.

Γιατί η προστασία των διατηρητέων να σταματάει μόλις αυτά γκρεμιστούν;

Χειρότερο και από τη λογοκρισία, ήταν η αιτιολόγησή της, δηλαδή όσα ακούστηκαν μετά το κόψιμο των σκηνών που έδειχναν ρασοφόρους πρωτοχριστιανούς να ξηλώνουν τις μετόπες του Παρθενώνα κι εντός του να ορθώνεται μια χριστιανική εκκλησία.

Εχουμε τόση ιστορία που δεν ξέρουμε τι να πρωτοσυντηρήσουμε. Ολη η χώρα παρουσιάζεται σαν μουσείο και κανονικά έπρεπε να έχει ταμπέλες «Μην εγγίζετε».

Στην Ελλάδα η βία διαχύθηκε πρώτα στον λόγο και μετά στους δρόμους. Κάθε κακό ή κάθε θεωρούμενο κακό χαρακτηρίζεται βία.

Δίχως τάξη ακόμη και η επανάσταση εκφυλίζεται σε «υπερεπανάσταση»...

Η επιβολή της επιθυμίας του ενός επί της επιθυμίας του άλλου λέγεται βιασμός. Ασχετα αν ο βιαστής θέλει να πιστεύει ότι είναι «ανθός της ζωής».

Mία από τις «πλαστές επιθυμίες» των Αθηναίων είναι να μπορεί να κυκλοφορεί χωρίς ταλαιπωρία.

H χιλιοπαιγμένη άρνηση για έργα υποδομής με βάση το ιστορικό ενδιαφέρον ενός τόπου, όταν μάλιστα αυτός ο τόπος έχει βουλιάξει από τα μικρά ιδιωτικά συμφέροντα, δεν πείθει πλέον...

Iσως η ΔΟΕ θα πρέπει να ξεκινήσει ένα νέο είδος ελέγχων. Να ψάχνει για ψηφιακό ντόπινγκ των τελετών έναρξης.

Ας δεχθούμε ότι «όταν ο πολιτισμός γίνεται εμπόρευμα», χάνουμε κάποιους Ιψεν και Ντοστογιέφσκι. Ενα πράγμα δεν χάνουμε: τα λογικά μας. Διότι το εμπόρευμα προϋποθέτει πωλητές κι αγοραστές, ενώ η διαπλοκή προϋποθέτει πωλητές και κράτος.