Στο δυσεπίλυτα προβλήματα οι κρατικιστές κάθε απόχρωσης έχουν μια απλή όσο και πατερναλιστική λύση. Την απαγόρευση της οικονομικής δραστηριότητας δικαίων και αδίκων.

Το βασικότερο πρόβλημα της χώρας είναι πως το κράτος παραμένει όμηρος κομματικών στρατών.

Λευκές νύχτες και απολιθωμένες ιδεοληψίες...

Πώς ξέρουν οι συνδικαλιστές ότι οι 7 Κυριακές λειτουργίας καταστημάτων είναι αρκετές;

Δεν γνωρίζουμε αν σε άλλη γλώσσα η εργασία ονομάζεται «δουλειά», που είναι παράφραση της λέξης «δουλεία» και μπερδεύτηκε το ΣτΕ για τη φύση του ελεύθερου χρόνου.

Η γενιά της μεταπολίτευση μεγάλωσε με αριστερές πομφόλυγες και οργουελιανού τύπου εξυπνάδες όπως «η ελευθερία είναι η σκλαβιά της οικονομικής ανάγκης» κι άλλα τέτοια φαιδρά.

Αν η ελευθερία να ανοίγεις το μαγαζί σου όταν έχει πελατεία δεν είναι κοινή λογική, τότε τι είναι;

...από την απελευθέρωση της κρουαζιέρας.

Οι πολιτικές δυνάμεις αντί να γίνουν η πρωτοπορία της κοινωνίας και να εξηγήσουν σε παραγωγούς και μη, την ανάγκη να αλλάξει το οργανωτικό πλαίσιο της οικονομικής δραστηριότητας προωθούν τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα, χαϊδεύοντας τον (δικαιολογημένο εν πολλοίς) φόβο, που γεννά τον συντηρητισμό των οικονομικά δρώντων.

Όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ζήτηση προστασίας, αναγκαστικά θα υπάρχουν και πολλοί προστάτες ή νταβατζήδες.

Ενώ δινόταν η μάχη να πωλούνται μόνο από τα φαρμακεία οι βιταμίνες και τα συμπληρώματα διατροφής...

Με τις διαρκείς δόσεις τρόμου η ελληνική αγορά παραμένει παγωμένη και -ακόμη και τώρα, παρά την κρίση- πολύ ακριβή.

Κάθε φορά που απελευθερώνεται ένα μέρος της αγοράς, συμβαίνουν δύο πράγματα: οι πολίτες αποκτούν περισσότερες επιλογές και οι Χιλιαστές της Προόδου χαλάνε τον κόσμο.

Πέντε δισ. κοστίζουν οι στρεβλώσεις της αγοράς. Στους καταναλωτές...

Οι συνδικαλιστές των εμπόρων κατάφεραν να κάνουν το δικαίωμα κάποιων ιδιοκτητών να κλείνουν τα μαγαζιά τους, σε υποχρέωση όλων των ιδιοκτητών να κλείνουν.

Το πρόβλημα με τους συνδικαλιστές των εμπόρων είναι ότι προσπαθούν διά του κράτους να επιβάλουν στην κοινωνία τα δικά τους γούστα.

Είτε στο ελληνικό κράτος η δεξιά δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά, είτε ότι τα μικροσυμφέροντα είναι αθάνατα και μπορούν να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης της αγοράς.

Στην Ελλάδα κάθε μεγάλος πολιτικός χώρος ήταν συντηρητικός για τους δικούς του λόγους.

Η σύγκρουση για τις Κυριακές με τους συνδικαλιστές των εμπόρων αναδεικνύει το μεγάλο πρόβλημα της χώρας που είναι η κρατικοκεντρική δομή της.

Το κράτος έχει ρόλο στην ευημερία, αλλά δευτερογενώς. Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις τύπου Ε.Ι. Παπαδόπουλος, το μόνο που μπορεί να διανείμει το κράτος είναι οι ζημιές και όχι η ευημερία.