Με δεδομένο ότι η Τουρκία δεν βλέπει ένταξη στο ορατό μέλλον, μία λύση υπάρχει. Η προσέγγιση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα, ώστε οι ίδιοι να απαιτήσουν το ευρωπαϊκό μέλλον που έχουν κατακτήσει, δηλαδή την επανένωση.

Η διπλωματία είναι πάρε-δώσε και ο δικός μας φόβος από 'δώ και πέρα πρέπει να είναι μήπως το ευρωπαϊκό «δώσε» στην Τουρκία αφορά την Κύπρο

Η δυναμική στα Κατεχόμενα είναι ένας παράγων που μακροπρόθεσμα θα παίξει ρόλο στο «τσιμέντωμα της διχοτόμησης». Ο άλλος παράγων είναι η αυτάρεσκη τελμάτωση στο νότιο τμήμα

Γράμμα από την κατεχόμενη Bόρειο Kύπρο: Tο Kυπριακό λύνεται de facto. Mάρτυρας ο οικοδομικός οργασμός στο Bορρά με τη συνακόλουθη οικονομική ανάπτυξη και κυρίως η ελπίδα των Τουρκοκυπρίων ότι μπορούν να προχωρήσουν χωρίς τη βοήθεια ή σύμπραξη των Ελληνοκυπρίων.

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μαθαίνουμε λίγα, φανταζόμαστε πολλά, αντιδράμε γρήγορα και φυσικά την πατάμε.

Δεν μπορεί η Τουρκία χωρίς όρους και προϋποθέσεις να έχει ευρωπαϊκό προφίλ στις συναντήσεις κι ασιατικό στη συμπεριφορά της στο Αιγαίο.

Κάποιοι κυκλοφορούν την άποψη πως πρέπει να κάνουμε δημοψήφισμα για το όνομα της πΓΔΜ. Να κάνουμε και για τα Ίμια και για τα χωρικά μας ύδατα και για την ακρίβεια...

Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντιμετωπίσει κάποιος τις μελανές σελίδες της ιστορίας του τόπου του...

Με αφορμή το όνομα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, στην εξωτερική μας πολιτική θυμόμαστε και πάλι το «στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα».

Η γνωστή ψεύτικη δήλωση του κ. Χένρι Κίσινγκερ («να χτυπήσουμε τη γλώσσα και τη θρησκεία τους») διακινείται και πάλι. Αυτήν τη φορά για να στηριχτεί ο Αρχιεπίσκοπος.

Kαι με τα αρχεία του «Φόρεϊν Όφις» η ιστορία χρησιμοποιείται ως μέσο εκτόνωσης και λαϊκής κατανάλωσης και όχι ως εκπαιδευτικό. Bεβαίως και η εκτόνωση καλή είναι για την ψυχική υγεία του καθενός, αλλά αν δεν μάθουμε την ιστορία όπως πραγματικά εξελίχθηκε, σίγουρα θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος...

Έχουμε εθιστεί στην παρακολούθηση των διπλωματικών κινήσεων σχετικά με το Κυπριακό και ξεχνάμε πως εκεί κάτω υπάρχουν άνθρωποι που ζουν, δρουν και δημιουργούν νέα τετελεσμένα.

Η μακρά διαδικασία των συνομιλιών για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. μπορεί να καταλήξει επιτυχώς ή όχι. Δεκαπέντε χρόνια είναι πολλά για ασφαλείς προβλέψεις. Αυτή καθ' αυτή η διαδικασία όμως ανοίγει παράθυρα ευκαιρίας για την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν πρέπει να τα αφήσουμε ανεκμετάλλευτα, ελπίζοντας πως ο χρόνος δουλεύει υπέρ ημών.

Η δυναμική στην Ε.Ε. μοιάζει να γέρνει κατά της Τουρκίας. Ας την συνυπολογίσουμε πριν αρχίσουμε τις πλειοδοσίες και τις κορώνες για μικροκομματικούς σκοπούς. Ας χαρτογραφήσουμε το Συμβούλιο Κορυφής και μετά ας μιλήσουμε.

Η χώρα μας, όμως, έχει περάσει τις ασθένειες, τις φοβίες και τα κόμπλεξ του παρελθόντος. Είναι η ισχυρή χώρα της γειτονιάς της και η πιο ανεπτυγμένη Δημοκρατία. Δεν φοβάται να διαλαλήσει τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της.

Είναι ακατανόητη η έκκληση περί «σεβασμού της θέλησης του κυπριακού λαού», διότι αφενός κανείς δεν αμφισβήτησε το δημοψήφισμα ως διαδικασία και αφετέρου κανείς δεν επιχειρεί να υποχρεώσει τον Κυπριακό λαό να ζήσει σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Θεοί ερωτεύτηκαν παράφορα τον κ. Μητσοτάκη. Έχει όμως τα υπόλοιπες αρετές της Κασσάνδρας.

Παρουσίαση της τριλογίας του κ. Νίκου Θέμελη στο Πνευματικό Κέντρο Σιάτιστας.

Ακόμη κι αν οι ΗΠΑ δεν ακολουθήσουν «επιθετική πολιτική» στο Κυπριακό ακόμη κι αν διπλωματικά παγώσει ο χρόνος, η ζωή στα Κατεχόμενα δεν σταματά. Με άλλα λόγια: στην επόμενη διαπραγμάτευση δεν θα παζαρέψουμε μόνο εμείς το σχέδιο Ανάν. Θα το παζαρέψουν κι εκείνοι...

Πρέπει να σκεφτούμε λιγάκι σοβαρά την πρόταση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Έστω να διερευνήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Αντί δηλαδή να σταθούμε για μια ακόμη φορά αρνητικά στις διεθνείς εξελίξεις να πάμε θετικά και μπροστά.