Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και θα βρεθούν άλλοι για να καβαλήσουν το κύμα των κατανοητών αλλά αδικαιολόγητων ανησυχιών που έχουν οι πολίτες.

Το ζήσαμε πολλάκις αυτό το έργο και όπως οι άρρωστοι του τζόγου, περιμένουμε κάθε φορά διαφορετικά αποτελέσματα.

Βιάστηκε ο κ. Μητσοτάκης να δηλώσει πως «η λύση να αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία, δεν θα γίνουμε συνένοχοι στον τραυματισμό του έθνους».

Aυτό που απέδειξε η σχετική επιτυχία του συλλαλητηρίου είναι η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να κινητοποιήσει τους πολίτες προς κάποιο σκοπό, παρά τη δυναμική της κινηματικής Δεξιάς του Κυρίου.

Το βασικό ήταν να βαφτίσουμε το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία». Κι ας με την πρώτη βροχούλα δεν λειτουργεί...

Συνέχεια

Σε τι ακριβώς διαφωνεί ο κ. Πάνος Καμμένος και για ποιο πράγμα ζητείται η συναίνεση της αντιπολίτευσης;

Κάθε ομοσπονδία είναι εντελώς διαφορετικό κατασκεύασμα. Το ίδιο θα είναι και η Κυπριακή, αν υπάρξει.

  Η μόνη σίγουρη γενοκτονία που θα καταγράψει η ελληνική ιστορία, είναι της λογικής.

... και η ένδεια πολιτικής που δέρνει την ΝΔ.

Μακάρια η χώρα όπου ο συντηρητισμός δεν είναι απλώς άποψη, αλλά θεωρείται «κεκτημένη γνώση».

Όσοι θέλουν να παρουσιάζουν το 1821 σαν ένα τοπικό καβγά Ρωμιών-Οθωμανών, το υποβαθμίζουν.

Ευτυχώς που η Κυπριακή Αστυνομία έκανε γρήγορα το καθήκον της, διότι ο ελληνισμός, εκτός από έναν εκδότη και μία σορό, κινδύνευε να χάσει και τα λογικά του.

Για ένα πράγμα δεν μας προειδοποίησαν οι επαγγελματίες της ανησυχίας για τα εθνικά μας δίκαια. Αυτό που πραγματικά απειλεί την εθνική μας υπόσταση: την οικονομία.

H Ιστορία είναι δουλειά των ιστορικών. Δεν είναι δουλειά των πολιτικών. Δεν είναι καν δουλειά των δημοσιογράφων.

Tο κρατικό κανάλι λογόκρινε την πολωνική εικόνα κι έβαλε μια λευκή ταινία που κάλυψε το όνομα «MKD». Οπότε για την ελληνική τηλεόραση οι «GRE» έπαιζαν με τον «λευκό» ή τον «κανένα».

Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσο η διαδήλωση, που ονομάσαμε παρέλαση, εξυπηρετεί τους στόχους για τους οποίους θεσπίστηκε.

Η διπλωματία (όπως και η πολιτική) είναι το ένα μικρό πράγμα μετά το άλλο. Η λογική του εθνικού μοναχισμού έχει κόστος σε διπλωματικό κεφάλαιο που μας χρειάζεται σε πλείστες όσες περιπτώσεις.

Οι αμυντικές δαπάνες είναι μια μαύρη τρύπα της οικονομίας αλλά και του δημοκρατικού ελέγχου. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης μερικά δισ. ευρώ τα χρειάζονται όλοι. Πρώτοι απ' όλους, όμως, εμείς.

Η πραγματικότητα, λοιπόν, και μόνο αυτή, μας λέει ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος άφησε το Κυπριακό σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη που το παρέλαβε.