Σε έναν τόσο πολύπλοκο κόσμο οι απλοϊκές θεωρίες αναγκαστικά κερδίζουν έδαφος γρήγορα χάρη στο διαδίκτυο.

Στην ΕΕΤΤ βρίσκεται το πρώτο κινούν μιας εξωφρενικής σπατάλης, που μας στοίχισε συνολικά -σε μισθούς και αναδρομικά τα τελευταία χρόνια- περί το 1% του ΑΕΠ.

Την εγχώρια γραφειοκρατία δεν την σκιάζει μηχανοργάνωση καμιά. Με χαρτί διογκώθηκε, στο χαρτί επιμένει.

Αυτό που ζούμε, είτε στον εικονικό είτε στον πραγματικό χώρο, είναι υπαρκτός μεταμοντερνισμός. Δεν είναι απλώς η απουσία νοήματος, είναι η δοξολογία της απουσίας νοήματος.

H «Διαύγεια» δεν θα εξαλείψει τη διαφθορά. Aυξάνει το ρίσκο για εκείνους που θα την αποτολμήσουν. Οταν κάτι βρίσκεται σε κοινή θέα, κάποιος θα προσέξει τις τυχόν παρατυπίες.

 Ενα από τα νεοελληνικά μυστήρια είναι γιατί δεν δημοσιοποιήθηκαν ηλεκτρονικά τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών.

Η Βουλή των Ελλήνων ξαναγύρισε στην εποχή της φωτοτυπίας και της αδιαφάνειας.

Στην Ελλάδα, η τηλε-εργασία είναι όνειρο μακρινό. Ούτε οι επιχειρήσεις την προωθούν ούτε οι εργαζόμενοι τη θέλουν.

Οι άλλες παράλογες παρενέργειες των επιδομάτων στο δημόσιο.

Φυσικά και στην περίπτωση της διαδικασίας opengov δεν ήταν όλα καλά, ούτε έγιναν όλα παστρικά. Αλλά...

Aκόμη κι αν κερδηθεί το στοίχημα της αποκομματικοποίησης των θέσεων ευθύνης η νέα εποχή ηλεκτρονικής δικτύωσης έχει άλλες προκλήσεις που πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν.

Oλα όσα καταγράφονται σε υπολογιστές του Δημοσίου είναι δημόσια δεδομένα και σύμφωνα με μια κίνηση πολιτών «δικά μας δεδομένα», ανήκουν δηλαδή στον ελληνικό λαό.

Το κράτος θα δώσει στα παιδιά ένα κουπόνι των 450 ευρώ για να αγοράσουν έναν υπολογιστή (σχεδόν) της αρεσκείας τους.

Η γνωμοδότηση Σανιδά θα παραμείνει ως μνημείο σύγχυσης μιας κοινωνίας και των θεσμικών της εκφράσεων που προσπαθούν να βρουν δρόμο στα νέα δεδομένα της παγκόσμιας επικοινωνίας.

Η ερμηνεία μας για τον Δεκέμβρη γίνεται σιγά-σιγά μεταφυσική.

Από οργάνωση (και στον τομέα των τριψήφιων αριθμών έκτακτης ανάγκης) σχίζουμε. Αποτελέσματα δεν βλέπουμε...

Αντί να περιμένουμε το δίκτυο σχολικών βιβλιοθηκών, μήπως πρέπει να κάνουμε μία μεγάλη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη που θα έχουν πρόσβαση όλοι οι μαθητές και όλοι οι πολίτες;

H Κοινωνία της Πληροφορίας στις οθόνες του Μετρό...

Καλό είναι να έχουν οι πολίτες πρόσβαση στα δημόσια δεδομένα, αλλά πρέπει πλέον να εξασφαλίσουμε ότι τουλάχιστον οι βουλευτές θα έχουν πρόσβαση σ' αυτά τα δεδομένα.

Ο νόμος 3037/2002 για τα αποκαλούμενα «φρουτάκια» -ο οποίος, σημειωτέον ψηφίστηκε ομόφωνα στη Βουλή- μπορεί να χρησιμεύσει μόνο ως μάθημα στα πανεπιστήμια: πώς με μια ρύθμιση όχι μόνο δεν επιτυγχάνεις τον στόχο, αλλά κάνεις και μεγαλύτερη ζημιά.