Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε σε δημόσια υπηρεσία για να διεκδικήσουμε αυτό που προβλέπει ο νόμος θα πάρουμε την απάντηση «δίκιο έχετε, αλλά ο νόμος δεν προβλέπει πως πρέπει να εφαρμόσουμε τον νόμο. Δεν προβλέπεται κύριε...».
Το αναπτυξιακό νομοσχέδιο προάγει τη Δημοκρατία. Θα μπορούν οι τοπικές κοινωνίες να αποφασίζουν για τα του οίκου τους χωρίς να χρειάζεται να «αιτιολογούν» σε κανέναν αυτό που κάνουν.
Οι συμβιβασμοί για την ψήφο των αποδήμων έγιναν για να πετύχει η κυβέρνηση τον «λευκό καπνό», κατά πως γράφουν οι εφημερίδες, μόνο που τελικώς πέτυχε μια τρύπα στον καπνό.
Μετά από το «τι εστί νόμος και ποιος υποχρεούται να τον εφαρμόζει;» φτάσαμε στο άλλο μεγάλο ερώτημα της Φιλοσοφίας του Δικαίου: «Πώς εφαρμόζεται ένας νόμος;».
Περνάμε ωραία στη χώρα των καλαμπουριών. Εγινε χαμός, αλλά σε λίγες ημέρες θα το έχουμε ξεχάσει. Οι νόμοι θα συνεχίζουν να ισχύουν αλλά και να μην εφαρμόζονται.
Υπάρχει νόμος; Ισχύει; Επιβάλλεται; Και με ποιον τρόπο; Μήπως οι πινακίδες «Ακατάλληλο για ανηλίκους κάτω των 18» είναι εικαστικά στοιχεία στις προθήκες των κινηματογράφων;
Η τάση παγκοσμίως είναι να ψηφίζουν οι κάτοικοι εξωτερικού κι αυτό είναι πολύ λογικό σε εποχές μεγάλης κινητικότητας των ατόμων.