Χάος και μοιρολόι
Μπορούμε να έχουμε σταθμάρχες που ξέρουν τα κλειδιά και μετά να προχωρήσουμε στην αταξική κοινωνία;
Eλλάδα
Ξανά, «ποτέ ξανά»
Το βασικό πρόβλημα που γέννησε μία ακόμη τραγωδία δεν πρόκειται να επιλυθεί.
«Ποτέ ξανά» κι άλλα παραμύθια
Επτά σιδηροδρομικά ατυχήματα έγιναν στην Ελλάδα το 2022, ευτυχώς χωρίς θύματα. Γι’ αυτό και δεν ανησύχησε κανείς.
Η άγονη διαμαρτυρία
Τρεις κρατικοί οργανισμοί έχουν την ευθύνη για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, στα γραφεία της ιδιωτικής εταιρίας διαμαρτύρονται οι συνήθεις διαδηλωτές...
Ήταν περίπου μια χώρα…
Μετά τους δεκάδες νεκρούς αρχίζουν οι τυπικές ελληνικές διαδικασίες. Κινητοποίηση των δικαστικών αρχών, δηλώσεις με θλίψη και με όρκους «όλα στο φως», ανταλλαγή αιχμών για τις ελλείψεις στον τομέα της ασφάλειας.
Οι μη κρατικές οργανώσεις
Και δημοκράτες πολιτικοί έρχονται σε σύγκρουση με κάποιες ΜΚΟ. Είτε διότι οι τελευταίες επικρίνουν κυβερνητικές πολιτικές είτε διότι στο πλαίσιο του «κατόπιν ενεργειών μου…» νιώθουν να χάνουν ένα μέρος της εκλογικής τους πελατείας.
Γίναμε Σικάγο;
Ο πρωταρχικός λόγος ανησυχίας δεν είναι είναι ότι «γίναμε Σικάγο». Τα νούμερα υπολείπονται κατά πολύ.
Όταν προσάραξε η Κιβωτός
Οι σημερινές αποκαλύψεις δεν αποτελούν επιτυχία αυτών που τις κάνουν, αλλά υπενθύμιση των πρότερων αποτυχιών τους.
Οι πλατείες του μετρό
Οι «πλατείες του μετρό ή των πάρκινγκ» είναι κάτι σαν μνημεία σοσιαλιστικού ρεαλισμού: πολύ τσιμέντο και ελάχιστη αισθητική.
Τα παιδιά της Πάτρας και της Ανδραβίδας
Μπορεί να αιτιολογηθεί αυτή η ανισορροπία οργής και δημοσιότητας από το γεγονός ότι στην υπόθεση της Πάτρας υπάρχουν τρία νεκρά παιδιά, έναντι δύο (σίγουρα) δολοφονημένων στην Ανδραβίδα;
Η αγανάκτηση για τους σταρ
«Η ηθική αγανάκτηση είναι στις περισσότερες περιπτώσεις 2% ηθική, 48% αγανάκτηση και 50% ζήλια».
Το τοτέμ κράτος
Ουδείς περιμένει από το κράτος να λύσει τα προβλήματα. Αυτό δεν το ξέρουμε λόγω εμπειρίας. Ο τυπικός νεοέλληνας προτιμά τις ατομικές λύσεις από τις συλλογικές.
Δυσκολίες και παλινωδίες
Υπήρξαν πολλές πανδημίες στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά καμιά δεν είναι σαν και αυτή. Οχι τόσο λόγω του ιού και της ταχύτητας διασποράς του, όσο λόγω των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών.
Οι αρνητές του μετρό
«Κάτω από την πλατεία υπάρχει παραλία, αν έρθει το μετρό θα γίνει ιστορία», κι άλλα τερπνά...
Ο γλωσσικός πληθωρισμός
Το βασικό χαρακτηριστικό του πληθωρισμού είναι ο ευτελισμός του νομίσματος ή στην προκειμένη περίπτωση των λέξεων.
Κάποιο άγαλμα που είδα
Δεν είδαμε κανένα κίνημα για τον εκφυλισμό του δημόσιου χώρου από οικιστικές παρεμβάσεις. Δεν συζητούνται καν οι μουτζούρες που έχουν γεμίσει τους τοίχους.
Γυναικοκτονίες και άλλα στερεότυπα
Πολλές φορές το κυνήγι των στερεοτύπων οδηγεί σε νέα στερεότυπα, δηλαδή σε σκληροδεμένα πλέγματα αντιλήψεων που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και δεν οδηγούν στη λύση προβλημάτων.
«Για εμένα…»
Μοιάζει πως το «για εμένα…» δεν είναι απλώς σχήμα λόγου, αλλά προδίδει συνολική στάση προς το κοινωνικό σύνολο.
Πρόληψη και πυρόσβεση
Στην κατάσβεση μιας πυρκαγιάς το κράτος έχει το μεγαλύτερο βάρος. Για την πρόληψή της το έχουν οι πολίτες. Επειδή δεν μπορεί να υπάρχει ένας χωροφύλακας ή δασοπυροσβέστης σε κάθε δένδρο, υπάρχει η συκοφαντημένη «ατομική ευθύνη».
Να προστατεύουν και να υπηρετούν;
Οι Έλληνες αστυνομικοί ορκίζονται μόνο «να υπερασπίζω με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός μου τις σημαίες. Να υπακούω στους ανωτέρους μου και να εκτελώ πρόθυμα τις διαταγές τους».
Αντιεμβολιαστές και Αγανακτισμένοι
Το μόνο κοινό στοιχείο των Αγανακτισμένων με τους αντιεμβολιαστές είναι η παρανοϊκή άρνηση της πραγματικότητας.