Ο παλιός πενταετής πολιτικός κύκλος δημοσιονομικής επέκτασης-σταθεροποίησης έγινε μετά την κρίση εξάμηνος...

Κι ύστερα ήρθε η χρεοκοπία, από την οποία δεν μάθαμε τίποτε. Τώρα είμαστε στο ίδιο έργο της χρεοκοπίας θεατές.

... αφορά τις συντάξεις. Οι μόνοι που δεν μιλούν είναι αυτοί που θα πληρώσουν. Οι νέοι μοιάζει να μην ενδιαφέρονται και οι πιο αδύναμοι δεν έχουν φωνή.

Το πολιτικό συμπέρασμα από την άρνηση της προλητικής πιστωτικής γραμμής είναι συντριπτικό για την κυβέρνηση: δεν διδάχθηκε τίποτε, δεν έμαθε τίποτε.

Τα φούμαρα που ακούμε περί υποτέλειας της Ελλάδας και της «ακριβής ελευθερίας» εκτός μνημονίων έχουν ως μόνο στόχο την αναπαραγωγή ενός συστήματος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και τώρα μεγαλουργεί με «αριστερή μουτσούνα».

... αποτέλεσμα της λεβέντικης διαπραγμάτευσης που κατέληγε «θα μας τα δώσουν, δεν τους συμφέρει να μη μας τα δώσουν».

Ακόμη μια επένδυση που παγώνει...

Το πρόβλημα της οικονομίας είναι οι χαμηλές εξαγωγές και όχι οι εισαγωγές.

Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα, που αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη.

Πόσο κόστισε το ταξίδι του Ν. Παππά και των συμβούλων του στη Γαλλική Γουινέα;

Η κυβέρνηση υπογράφει καταστροφικές για την οικονομία δεσμεύσεις για πλεονάσματα 3,5%.

Δεν υπάρχει βασιλική οδός για έξοδο της χώρας από το τέλμα του χρέους, απλώς υπάρχουν καλύτεροι δρόμοι από αυτούς που ακολουθεί η κυβέρνηση.

 Οι πρόσφυγες μπορεί να φύγουν, αλλά όχι το αίτημα για μονιμότητα.

«Πότε προσβάλλεται η κυριαρχία ενός κράτους; Οταν έχει φθηνό δάνειο από τους εταίρους ή όταν έχει ακριβό δάνειο από την αγορά;»

Τελικώς ήταν οι «αναδιανεμητές» που μας έφαγαν τις συντάξεις.

Eτοιμάζεται η κυβέρνηση να εξανεμίσει πάλι το αποθεματικό που έχει (1 δισ.) στο τέλος του έτους για να δώσει βοήθημα που θα βαφτίσει «13η σύνταξη» ενώ οι αγρότες θα συνεχίσουν να πληρώνουν υψηλό ΦΠΑ και τα παιδάκια θα μένουν δύο χρόνια εκτός βρεφονηπιακών σταθμών;

Ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο της κυβέρνησης στο οποίο –με κατανόηση και με κρυφό γέλωτα– συμμετέχουν και οι δανειστές.

Ποιος θυμάται την οργή όταν οι μικρότερες αυξήσεις των συντάξεων ήταν μόλις 30 ευρώ τον μήνα;

Πώς τόσοι άνθρωποι ασπάστηκαν αυτούς τους παραλογισμούς, με αποκορύφωμα το σόου Αρτέμης Σώρρας;

 Εκεί που όλοι ήθελαν μεγαλύτερα ελλείμματα, τώρα πανηγυρίζουν για τα πλεονάσματα...