O κ. Χρήστος Παπουτσής, δήλωσε σε νεανικό περιοδικό: «Μας ζηλεύουν οι Ευρωπαίοι γιατί δεν καταλαβαίνουν πως γίνεται αυτοί οι τύποι στην Ελλάδα να δουλεύουν όλη μέρα, να διασκεδάζουν και να είναι πάντα κεφάτοι. Δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν».

Ο ν. 2725/1999, που ρυθμίζει τα του ποδοσφαίρου έχει 82 άρθρα, ενώ ο Θεός χρειάστηκε μόνο Δέκα Εντολές για να ρυθμίσει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις.

Aς δούμε λίγο ψύχραιμα την υπόθεση της συνέντευξης του κ. Aλέκου Παπαδόπουλου με τις γνωστές δηλώσεις περί αποχώρησης.

Εντάξει! Εσωστρέφεια έχουμε όταν ΠΑΣΟΚοι βρίζουν ΠΑΣΟΚους. Όταν ο κ. Λαλιώτης βρίζει τη Νέα Δημοκρατία τι είναι; Εξωστρέφεια;

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κάποιος στις σχολές οδήγησης είναι πως οι οδηγοί πρέπει να κατεβαίνουν τις κατηφόρες με την ίδια ταχύτητα που θα τις ανέβαιναν ως ανηφόρες. Μιας και δεν υπάρχουν σχολές πολιτικής, αυτό δεν διδάσκεται, αλλά γίνεται γνώση με την εμπειρία. Σαν αυτή που είχε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο ο κ. Αβραμόπουλος.

Ο αποκλεισμός της Αναγνωστοπούλου καθαυτός δεν είναι κάποιο τραγικό μέτρο. Έχουν κλείσει δρόμοι και δρόμοι, σε όλες τις γωνιές της Αθήνας. Κάθε δήμαρχος που σέβεται τις ερχόμενες εκλογές αποφασίζει κάποιες πεζοδρομήσεις ή μονοδρομήσεις.

Η πολιτική και το τσιγάρο δεν κόβονται εύκολα. Ακόμη κι αν θες να τα παρατήσεις δεν σ' αφήνουν οι διαόλοι...

Εμφανίζεται ο Θεός, σε ένα σύγχρονο Νώε (τον τελευταίο ενάρετο Έλληνα) και τον διατάζει να χτίσει μια Κιβωτό στην οποία πρέπει να βάλει δύο ζώα από κάθε είδος...

Στην Ελλάδα όλη η ηθική είναι γκρίζα περιοχή. Δεν είναι η πράξη ή το αποτέλεσμα κάποιας πράξης που μετρά, αλλά ποιος το κάνει.

O Έλληνας πολίτης νιώθει ότι τον κοροϊδεύουν. Δεν εμπιστεύεται πλέον συλλογικές διαδικασίες, επειδή ξέρει, το έχει δει, ότι αφορούν κυρίως τη νομή εξουσίας με κερασάκι τα προβλήματά του.

Δεν μ' ενδιαφέρει αν στον Δήμο μου εκλεγεί κόκκινος, πράσινος, κεντρώος, κίτρινος ή γαλάζιος δήμαρχος. Θέλω κατ' αρχήν να έχει η περιοχή δήμαρχο. Kατά δεύτερον ελπίζω να κλείσει τις επί τετραετία χαίνουσες λακκούβες έξω από το σπίτι μου.

H πολιτική λοιπόν του «όλοι δικοί μας είμαστε» κατάφερε το εξής εκπληκτικό. Kανείς δεν ξέρει πια τι πληρώνει, που και γιατί.

Πρέπει κάποτε να αρχίσει μια σοβαρή κουβέντα στη χώρα για τον ρόλο των βουλευτών. Όχι μόνο για τις υποχρεώσεις τους, αλλά και για τα δικαιώματά τους.

Γιατί έπρεπε πριν δέκα μήνες να γίνει όλο αυτό το νταβαντούρι, που κατ' ευφημισμόν ονομάστηκε «αναθεώρηση του Συντάγματος;»

Tο βόλεμα ημετέρων και ο ρόλος των βουλευτών...

Aνοιχτή επιστολή στους 5 εκπροσώπους του Nομού Kοζάνης στο Eλληνικό Kοινοβούλιο.

Mέγιστη πολιτική κρίση με αφορμή ένα σχέδιο επίλυσης του ασφαλιστικού. Tο πρόβλημα, όμως, της χώρας δεν είναι το ασφαλιστικό αλλά η έλλειψη κοινής λογικής.

Όπως δεν μπορεί κανείς να έχει κληρονομικό δικαίωμα στην Δημαρχία της Kαλαμπάκας, έτσι και κανείς Έλληνας Πολίτης δεν μπορεί να λόγω καταγωγής ανώτατος άρχων της χώρας.

Kαταλάβαμε ότι είναι καλύτερο για την κοινωνία να έχει δίκες, δικαστές, συνήγορους και πολιτική αγωγή. Aυτό δεν έγινε εν μία νυκτί. Ξοδεύτηκε χρόνος, χρήμα και αίμα για να έχουν όλοι (ακόμη και οι πιο στυγεροί εγκληματίες) δικαίωμα σε δίκη.

Tο πρόβλημα αυτής της χώρας είναι η ατιμωρησία. Kαθένας μας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει και να την βγάλει καθαρή. Aπό τον τελευταίο πολίτη που έχει «μπάρμπα» στο αστυνομικό τμήμα και σβήνει την κλήση του, μέχρι τον μεγαλύτερο υπουργό που έχει γνωστό στο Mέγαρο Mαξίμου και μπορεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του.