Η «πολιτική ευθύνη» είτε αποδίδεται ρητώς, είτε όχι, είτε την αποποιείται κάποιος είτε την αποδέχεται, υπάρχει. Καταλογίζεται δε στις εκλογές.

Από τα πρώτα στοιχεία φαίνεται ότι οι ευθύνες για την απόδραση των δύο κρατουμένων δεν περιορίζονται στους φρουρούς.

Δεν είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που γίνεται απόδραση με ελικόπτερο από φυλακή. Φοβόμαστε ότι για την Ελλάδα δεν θα είναι καν η τελευταία.

Το πρόβλημα κάθε κυβέρνησης είναι πως αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν κρίνονται με βάση όσα λένε και όχι με γνώμονα όσα δεν κάνουν.

Η συζήτηση περί της νέας αναθεώρησης πρέπει να ξεκινήσει από το ποιο κράτος θέλουμε στο μέλλον; Οχι σε επίπεδο ευχολογίου, αλλά συγκεκριμένου μοντέλου. Για να μην αρχίσουμε σε λίγα χρόνια να συζητάμε περί νέας αναθεώρησης...

Το βασικό πρόβλημα, λοιπόν, του πολιτικού λόγου σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι η πληθώρα των επιθέτων. Αντιθέτως, είναι η έλλειψη των ουσιαστικών...

Ολα δείχνουν ότι οι επόμενες εκλογές θα κριθούν στη μονάδα. Δεν θα είναι η τελευταία φορά. Η κατάσταση της οικονομίας σπρώχνει την πολιτική σε παρατεταμένη κρίση.

Η διεκδίκηση του επιδόματος των 176 ευρώ αποκαλύπτει τους παραλογισμούς της Δημόσιας Διοίκησης.

Μια δήλωση, ένα μέτρο, μια αστοχία, μπορεί να προβληματίσει, μπορεί να ενοχλήσει ή να ευχαριστήσει, αλλά πρέπει να σωρευθούν πολλά για να υπάρξει αλλαγή στην πρόθεση ψήφου.

Κάθε ανασχηματισμός έχει έναν εχθρό: Τις προσδοκίες που δημιουργεί πριν ανακοινωθεί και τη διάψευση αυτών των προσδοκιών άμα τη ανακοινώσει του.

Το πολιτικό κλίμα μοιάζει πιο ασταθές από τον καιρό. Τα χιόνια διαδέχονται τις λιακάδες με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ζούμε ένα ιδιότυπο φαινόμενο του θερμοκηπίου στην πολιτική.

Είναι ευκαιρία τώρα (που... διορθώνονται οι προηγούμενες συνταγματικές αναθεωρήσεις) να συμπληρωθεί η αναθεώρηση του 1986 και η πρόταση του κ. Γιάννη Βαρβιτσιώτη για τη λειτουργία «Συμβουλίου της Δημοκρατίας» λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Μια συνταγματική αναθεώρηση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ασχολούμαστε με τις προθέσεις εκείνων που την ξεκινούν. Γι' αυτό καλόν είναι να ασχοληθούμε με την ουσία της κι όχι με τη διαδικασία.

Η Ελλάδα είναι πάντα έτοιμη σε μια αναθεώρηση να υιοθετήσει τις προηγούμενες απόψεις των φιλελευθέρων, αυτές που τότε λοιδορούσε, είτε ως ανάλγητες είτε ως ανεφάρμοστες.

Για να επιτύχει (τουλάχιστον αυτή) η συνταγματική αναθεώρηση χρειάζεται διάλογος σε βάθος επί παντός. Χωρίς φόβο και με πάθος για αλλαγές...

Τίθεται θέμα ηθικής τάξης αν ένας βουλευτής αγορεύει σε επαρχιακό πρωτοδικείο, αλλά πάλι από αυτό εξαρτάται το κύρος του Κοινοβουλίου;

Χρειάζεται αρετήν και τόλμην η ελευθερία. Το ίδιο κι ένα πραγματικά φιλελεύθερο Σύνταγμα.

Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, προτάσεις ίπτανται στην πολιτική σκηνή, αλλά προσγειώνονται απότομα λόγω αδιαφορίας των υπολοίπων.

Το ερώτημα, για την ανάγκη ύπαρξης ή μη ενός νέου κόμματος, είναι: Ποια κοινωνικά ρεύματα δεν εκφράζονται σήμερα από τα υπάρχοντα κόμματα και χρειάζονται νέο πολιτικό φορέα για να εκφραστούν.

Τα γκάλοπ και ο τρόπος δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων τους αφορά μόνο τους δημοσκόπους και τους δημοσιογράφους. Οι προτάσεις για ρυθμιστικό πλαίσιο των δημοσκοπήσεων δεν θα είναι παρά μια ακόμη θηλιά στο λαιμό της ενημέρωσης...