Η συζήτηση περί διαπλοκής κρατά περί τα 15 χρόνια τώρα και ακόμη δεν έχει φτιαχτεί ένας κώδικας ηθικής, ο οποίος να ορίζει ρητά πού τελειώνει η ανθρώπινη ή η επαγγελματική επαφή ενός επιχειρηματία με έναν πολιτικό και πού αρχίζει η ανάρμοστη.

Με κάθε γύρισμα του έτσι κι αλλιώς επιταχυνόμενου πολιτικού κύκλου θα αναπτύσσονται όλο και ισχυρότερες φυγόκεντρες δυνάμεις και το πολιτικό σύστημα θα βυθίζεται σπειροειδώς βαθύτερα στο λαϊκισμό και τις κοινωνικές εντάσεις.

Σημαντικότερο από το «σου ΄πα μου ΄πες» το βράδυ των Ιμίων είναι τα συμπεράσματα που εξάγουμε από αυτή την κρίση (και πολιτικά και στρατιωτικά)...

Η επόμενη αναθεώρηση πρέπει να είναι ιστορική. Πρέπει να αποκτήσουμε ένα Σύνταγμα αρχών και όχι λεπτομερειών, όπως αυτό που έχουμε σήμερα...

Η επίκληση της ανάγκης για λήψη επιπρόσθετων κατασταλτικών μέτρων είναι ο... φερετζές της ανεπάρκειας να διατυπωθεί εναλλακτική πρόταση στα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής.

Σε τι χρειάζεται ένα υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης (και παρεμπιπτόντως ένα υπουργείο Αιγαίου); Το ΠΑΣΟΚ, πέρα από το να γκρινιάζει για τη μη αναβάθμισή του, δεν μας διαφωτίζει. Το ίδιο και ο υπουργός που επαίρεται για την αναβάθμισή του.

Το βασικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι το γεγονός ότι ένας χειρώναξ παίρνει λίγα (αληθές) και ένας βουλευτής πολλά (ψευδές). Το ερώτημα που πρέπει να απασχολεί το έθνος, δεν είναι πόσα παίρνουν αυτοί που βουλεύονται, αλλά το αν και κατά πόσον αυτοί σκέπτονται.

Όσο το κράτος παραμένει μεγάλο και δυσκίνητο, το μικρό κι ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα δεν μπορεί να είναι παρά ένας ευσεβής πόθος, κάτι σαν κάρο πριν από τ' άλογα.

Όταν κάποιος αργεί δεν μπορεί να απεργήσει και αντιστρόφως. Είδατε πολλές απεργίες να γίνονται κατά τις αργίες ή τα σαββατοκύριακα; Οι απεργίες γίνονται μόνο τις εργάσιμες μέρες, διότι αλλιώς δεν έχουν νόημα.

Μία Γαλλίδα συγγραφέας θα το καταψηφίσει διότι προτιμά μια «Ευρώπη τεμπελιάς και καπνιστών». Ακούγεται γελοίο, αλλά σάμπως τα δικά μας «όχι» είναι πιο σοβαρά;

Η συζήτηση πρέπει να γίνει σε βάθος κι ας είναι κομμάτι ανιαρή. Όχι με όρους γκρίνιας που την κάνει η Αριστερά, αλλά με όρους πραγματικότητας.

Αυτή η ραγδαία απαξίωση των θεσμών δημιουργεί κενό αξιών το οποίο κάλλιστα μπορεί να καλυφθεί από εύπεπτα όσο κι επικίνδυνα ιδεολογήματα, ή από λαϊκισμούς κάθε είδους και απόχρωσης.

Οι περισσότεροι πολίτες και πολιτικοί χαιρέτησαν με έκδηλη ανακούφιση τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού αφενός γιατί απομακρύνονται οι εκλογές και αφετέρου γιατί ανοίγει μια μικρή χαραμάδα συνεννόησης στα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τη χώρα.

Η Προεδρία της Δημοκρατίας δεν είναι ένα κυκλικά αποδιδόμενο αξίωμα. Ούτε φυσικά αποτελεί παράσημο για πρότερους αγώνες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει κάποιες συγκεκριμένες δουλειές -λίγες, μετά την συνταγματική αναθεώρηση του 1986, αλλά σημαντικές- τις οποίες πρέπει να φέρει εις πέρας.

Το Πολυτεχνείο, όπως όλα όσα αξίζουν να θυμόμαστε, ήταν αποτέλεσμα της συγκυρίας. Ήταν το ένα πράγμα που έφερε το άλλο με αποτέλεσμα εκείνες τις τρεις ημέρες του Νοέμβρη που συγκλόνισαν (εκ των υστέρων) την Ελλάδα.

Είναι πολύ φιλόδοξο το σχέδιο «Κοινωνικής Στεγαστικής Πολιτικής» που εκπόνησαν τα υπουργεία Απασχόλησης και Εθνικής Aμυνας για εργατικές κατοικίες εντός των στρατοπέδων που απομακρύνονται. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και διπλά λάθος.

Η επόμενη Συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να μας δώσει ένα λιτό και φιλελεύθερο Σύνταγμα, γιατί αυτό που έχουμε είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη της χώρας...

Στον εικονικό κόσμο των γκάλοπ, όπου το κόστος δεν μετράται, είναι απορίας άξιον που τα ποσοστά γαλαντομίας δεν είναι ακόμη υψηλότερα. Διότι όποιον και να ρωτήσουν αν πρέπει να δοθεί «επίδομα βόλτας», «ναι» πρέπει να απαντήσει. Η «τζάμπα φιλευσπλαχνία» δεν έβλαψε ποτέ κανένα.

Το Σύνταγμα που έχουμε πάσχει από την τελευταία αναθεώρησή του. Από καταστατικός χάρτης της χώρας κατάντησε Προεδρικό Διάταγμα γραμμένο σε πάπυρο. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει σοβαρά να σκεφθεί το ενδεχόμενο άμεσης αναθεώρησής του.

Η εκλογολογία μπορεί να αποδειχθεί μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία κι αυτό πιθανώς να μην είναι κακό για τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και για τον τόπο. Είναι δεδομένο ότι στην προεκλογική αναμπουμπούλα οι συντεχνίες και οι νταβατζήδες χαίρονται.