Ο λαϊκισμός έχει κοντά ποδάρια. Το αποδεικνύουν οι «Τάσεις» της MRB. Μόνο 0,3% των ελλήνων πολιτών (στατιστικά αμελητέο ποσοστό) πιστεύει πως «οι περισσότεροι πολιτικοί νοιάζονται για το τι σκέφτονται άνθρωποι σαν κι έμενα».

Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι αντιφατικές, όπως συμπεραίνουν πολλοί. Δείχνουν υπόγειες τάσεις τις οποίες πρέπει να ανιχνεύσουμε. Αποκαλύπτουν την χρεοκοπία του παλιού μοντέλου και τον οδυνηρό τοκετού ενός νέου.

Γινόμαστε Ευρώπη, παρά την γκρίνια και την μιζέρια κάποιων που θέλουν να ισοπεδώνουν τα πάντα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα: αφού η Βουλή κάνει υπερωρίες και παράγει πλεονάζον νομοθετικό έργο, γιατί όλοι οι φορείς διαμαρτύρονται ότι δεν έγιναν ακόμη οι αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να ξεμπλοκαριστούν διάφορα ζητήματα;

Oι Έλληνες πολιτικοί έχουν πείσει το εκλογικό σώμα ότι είναι θαυματοποιοί. Ότι όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν. Δεν υπόσχονται μόνο γεφύρια. Κάνουν λόγο και για τα ποτάμια που θα φέρουν.

Τα προβλήματα, άσχετα με τις επιθυμίες κάποιων, δεν εξαφανίζονται επειδή αρχίζουν οι κομματικές φιέστες. Ούτε καν από την τηλεόραση. Είναι εκεί απέναντι. Προκλητικά.

Η εποχή των μεγάλων λόγων και των μηδενικών έργων, η περίοδος της παραμυθίας πέρασε ανεπιστρεπτί.

Η Ελλάδα χρειάζεται μια καινούργια αρχή και οι επόμενες εκλογές είναι μια καλή πρώτη ευκαιρία.

Αφού λαός είμαστε όλοι μας και δεν μας περιορίζει κανένας θεσμός, άρα «δημοκρατία, έχουμε ότι θέλει ο καθένας κάνει».

Το πρόβλημα της πολιτικής δεν είναι πρόβλημα λόγου. Αυτό είναι το σύμπτωμα. Η ασθένεια προέρχεται από την έλλειψη περιεχομένου.

Η πρόταση για βουλευτές λίστας ανά περιφέρεια είναι ορθή. Μπορεί να βάλει στο πολιτικό παιγνίδι ζωντανές δυνάμεις κάθε τοπικής κοινωνίας.

Ο τζόγος ενός μετατράπηκε σε καθολική έκπτωση δικαιώματος

Για κάθε πολίτη, συνεπώς και για τον πολιτικό, στις ποινικές ευθύνες ισχύει το τεκμήριο αθωότητας. Σε ότι αφορά όμως τις πολιτικές ευθύνες υπάρχει «τεκμήριο ενοχής»

Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος έχει φαρδιά πλατιά και πάνω-πάνω τις υπογραφές του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο τριτογενής τομέας της πολιτικής, αυτός που παράγει συμβουλευτικές υπηρεσίες πάει μια χαρά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν προχωρά ο πρωτογενής τομέας παραγωγής έργου.

Αν είναι να μας ενώνει ο αθλητισμός και να μην μας χωρίζει η πολιτική γιατί δε καλούμε και τον κ. Αουγκούστο Πινοσέτ στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Πρέπει να πληρώνουμε για τις υπηρεσίες που μας προσφέρουν τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ);

O συντηρητισμός στην Eλλάδα είναι μια κρυφή πραγματικότητα. Kάποιες φορές είναι χρήσιμος. Tις περισσότερες φορές όμως είναι άκαμπτος και γι' αυτό επιζήμιος.

Ο διάλογος για το εκλογικό σύστημα γίνεται. Απλώς η Νέα Δημοκρατία πρέπει να επιχειρήσει να τον μετατρέψει σε σοβαρό διάλογο...

Τα νεοελληνικά παραμύθια ανακυκλώθηκαν τόσο πολύ που έγιναν σκληρά δόγματα. O ελληνικός ανορθολογισμός έγινε κυρίαρχη ιδεολογία. Τώρα τελειώνουν. Οδυνηρά...