Η κατάσταση με την προστασία του ιδιωτικού βίου έχει καταντήσει τραγέλαφος. Με τις απαγορεύσεις βιντεοσκόπησης δημοσίων χώρων μέχρι την (ουσιαστικά) απόκρυψη δικαστικών αποφάσεων όλοι κάτι προσπαθούν να κρύψουν από τον κοινωνικό έλεγχο.
Τα προσωπικά δεδομένα από δημοκρατικό εργαλείο μετατρέπονται σε όργανο προστασίας από τον κοινωνικό έλεγχο κάθε λογής εξουσίας.
Η μη δημοσιοποίηση των ονομάτων κατηγορούμενων, προστατεύει περισσότερο τις διωκτικές αρχές παρά τους κατηγορούμενους.
Aν ξεκινήσουμε από τον παραλογισμό του αόριστου ιδιωτικού βίου, καταλήγουμε σε παράλογα συμπεράσματα άσχετα αν το τυπικό σκεπτικό είναι ορθό.
Στην αφελή ερώτηση αν μπορούν να χρησιμοποιούνται κάμερες στους δημόσιους χώρους η Αρχή έδωσε δύο απαντήσεις: η μια ήταν ανόητη και η άλλη επικίνδυνη.
Κάθε φορά που ξεμυτίζουμε σε δημόσιο χώρο κάνουμε μια αυτόματη σύμβαση: Παραχωρούμε το δικαίωμα της ιδιωτικότητάς μας.