Όλο το σύστημα πληροφόρησης σχετικά με την τρομοκρατία και τη "17 Νοέμβρη" μέχρι σήμερα από μέρους των Αρχών στηρίχθηκε σε δύο πυλώνες: 1. Διαρροές χωρίς ευθύνη 2. Διαγγέλματα.

Χάρη στον κ. Χρυσοχοΐδη, οι εναπομείναντες πυρήνες της «17 Νοέμβρη» απέκτησαν πάλι το κατασχεθέν αρχείο τους, με συμβολικό τίμημα 1,3 ευρώ...

Γιατί λοιπόν δεν σεβόμαστε τα κείμενα του πρωθυπουργού, ενώ δημοσιεύουμε αυτούσια τα κείμενα φονιάδων; Γιατί δεν ισχύει στην περίπτωση της (πραγματικής ή μη - δεν έχει σημασία) 17Ν ό,τι ισχύει στην περίπτωση των υπόλοιπων επιστολογράφων μια εφημερίδας;

Μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει τους τηλε-εισαγγελείς. Από προχθές έχουμε και τηλε-συνηγόρους οι οποίοι βγάζουν αθωωτικές αποφάσεις.

Τα γεγονότα λοιπόν μέχρι σήμερα θέλουν τους απαρτίζοντες την συμμορία με το προσωνύμιο «17 Νοέμβρη» να είναι «κατηγορούμενοι για ειδεχθή εγκλήματα», «ομολογήσαντες φόνους εν ψυχρώ», «φερόμενοι από την αστυνομία ως ληστές» κ.λ.π.

Το «τσίρκο των αποκαλύψεων» που βλέπουμε αυτές τις μέρες δεν θα βγει σε καλό για την ελληνική δημοσιογραφία, αλλά πρέπει. Η κάλυψη της τρομοκρατίας είναι μια από τις «δύσκολες δεοντολογικά υποθέσεις», αλλά πρέπει να μελετηθεί σε βάθος.

Ο καυγάς που στήθηκε μεταξύ δύο καναλιών με αφορμή τις πρώτες λέξεις του τρομοκράτη ήταν για ένα αδειανό πουκάμισο. Ότι κι αν ισχύει από τα παραπάνω θρυλούμενα, επ' ουδενί δεν φωτίζει το φαινόμενο τρομοκρατία. Έτσι ενώ το «καζάνι των αποκαλύψεων» βράζει, πρέπει τώρα να σκεφτούμε τον ρόλο των ΜΜΕ σ' αυτή την υπόθεση.

Κάθε φορά που οι εφημερίδες δημοσίευαν ένα από τα μακροσκελή παραληρήματα της οργάνωσης «17 Νοέμβρη» η κυκλοφορία τους εκτινασσόταν στα ύψη.

ο «Θεός των Παραθύρων» είναι μεγάλος! Είτε με Τζένη Χειλουδάκη, είτε με Γιούλη Μπάρκα, είτε με «17 Νοέμβρη», ποτέ -μα ποτέ!- δεν μένουν χωρίς δουλειά...